مکتب ریاضیات به نقل از وبسایت يازدهمين کنفرانس سيستم‌هاي هوشمند ايران:

دانشگاه خوارزمي و کميته دائمي کنفرانس انجمن سيستم‌‌هاي هوشمند ايران در نظر دارند يازدهمين کنفرانس سيستم‌هاي هوشمند ايران را در تاريخ نهم و دهم اسفند سال ۱۳۹۱ در دانشگاه خوارزمي (پرديس تهران) برگزار نمايند. کميته علمي کنفرانس از کليه استادان، دانشجويان، پژوهشگران، کارشناسان و صاحب‌نظران فعال در رشته‌هاي مختلف مهندسي دعوت مي‌نمايد مقالات خود را که دربرگيرنده‌ي آخرين يافته‌هاي علمي در زمينه‌هاي مرتبط با کنفرانس است، از طريق سامانه‌ي اينترنتي ارسال مقالات (واقع در همين وب‌گاه)، به دبيرخانه کنفرانس ارسال نمايند.

اين کنفرانس با اهداف زير برگزار مي گردد:

- گردهمايي پژوهشگران، انديشمندان و کارشناسان فعال در حوزه سيستم‌هاي هوشمند براي تبادل ديدگاه‌ها، اطلاعات و آشنايي با آخرين يافته‌ها و دستاوردهاي پژوهشي و کاربردي.

- معرفي اهميت و کارايي سيستم‌هاي هوشمند در ايران و جهان.

- شناسايي چالش‌هاي موجود در صنايع کشور و ارائه راه‌حل‌هايي براي آن.

- ايجاد فرصت‌هاي تعامل بين دانشگاه و صنعت و سرمايه‌گذاري صاحبان سرمايه.

تاريخ‌های ويژه:

مهلت ارسال مقالات کامل: ۱۵ دی ۱۳۹۱

اعلام نتايج پذيرش مقالات: ۲۵ دی ۱۳۹۱

مهلت ارسال مقالات نهايی: ۱۰ بهمن ۱۳۹۱

مهلت ارائه پيشنهاد برگزاری کارگاه: ۱۵ بهمن ۱۳۹۱

تاريخ برگزاری کارگاه: ۸ اسفند ۱۳۹۱

تاريخ برگزاری کنفرانس: ۹ و ۱۰ اسفند ۱۳۹۱

اطلاعات بیشتر: http://www.icis2013.ir/?q=fa

سخنراني علمي در زمينه رياضيات زيستي

مريم وزيري

دانشگاه هاروارد، آمريكا

سه شنبه 12 دي ماه 1391 ساعت 10:00 الي 12:00 و 14:00 الي 16:00 

چکیده:

Title: Decoding object categories from fMRI data in parietal cortex

Object categorization is one of the key functions of the visual system. According to the traditional views, object category information is mainly processed in the occipito-temporal cortex whereas parietal cortex mainly represents object location information. This view however, has been recently challenged by both monkey physiological and human functional magnetic resonance imaging (fMRI) studies indicating the direct involvement of the parietal cortex in object representation. In a series of experiment using fMRI, we investigated the contribution of the human parietal cortex to various types of object categorization. We used multi-voxel pattern analysis to decode object categories in sub-regions of parietal cortex. Decoding accuracy of a support vector machine classifier was measured in two types of object categorization tasks: “perceptual categorization” that involves grouping objects based on their visual similarities and “conceptual categorization” that requires classifying objects based on their conceptual properties and independent of their visual features. We were able to decode both the perceptual and the conceptual categories of objects in a sub-region of parietal cortex located in the posterior parietal cortex. These results support a more integrated view of the visual processing in which both parietal and occipito-temporal areas are involved in processing object category information.

 با سلام

 مکتب ریاضیات - اخبار علمی:

محققان در تلاش برای ارائه نسل بعدی اسکنرهای فرودگاه ها، فناوری جدیدی عرضه کرده اند که می تواند حتی تک مولکول های بدن مسافران را نیز اسکن کند.

با این سیستم جدید مسافران حتی نخواهند فهمید که تحت نظر هستند چرا که این دستگاه می تواند از فاصله 50 متری کار اسکن خود را انجام دهد.

وزارت امنیت ملی آمریکا قصد دارد از این اسکنرهای لیزری قابل برنامه ریزی Pico-second در فرودگاه ها استفاده کند اما از آنجا که این دستگاه به اندازه کافی کوچک و سبک است حمل و نقل آن ساده است و می توان آن را در هر ساختمان و یا خیابانی نصب کرد.

این دستگاه جدید می تواند کمترین میزان مواد مخدر مانند اثر کوکائین که بر روی بسیاری از اسکانس ها وجود دارد را تشخیص دهد.

پیش بینی می شود این فناوری طی یک تا دو سال آینده به بازار عرضه شود.

این اسکنر لیزری می تواند به درون لباس و بسیاری مواد آلی دیگر نفوذ کند و اطلاعات اسپکتروسکوپی بویژه برای موادی که امنیت را تحت تاثیر قرار می دهد مانند مواد منفجره و دارویی ارائه کند.

 مکتب ریاضیات به نقل از خبرآنلاین:

دانش‌های بنیادی - بعد از اعلام رسمی انتقال اطلاعات در دوربری کوانتومی اطلاعات در مسافت 150 کیلومتری آن‌هم در جو پرتلاطم جزایر قناری، حالا آن‌ها برای چالش جدی‌تری آماده می‌شوند که نقل و انتقال ذره‌ای بنیادین در فضاست.

علی رنجبران: هر چند مثل مجموعه استار ترک (پیشتازان فضا) نمی‌توان انسان‌ها را به این طریق منتقل کرد، اما نقل و انتقال اطلاعات به صورت رمز گذاری شده و غیر قابل دسترس به صورت کوانتومی امروز از همیشه نزدیک‌تر است. بر اساس اطلاعات منتشر شده در مجله نیچر، آنتوان زیلینگر و همکارانش از موسسه اپتیک و اطلاعات کوانتومی در وین توانسته‌اند یک فوتون را در فاصله 143 کیلومتری بین دو جزیره تنریف و لاپالما از مجمع‌الجزایر قناری دوربری کنند. دوربری کوانتومی (کوانتوم تله‌پورتیشن) روشی است که در آن اطلاعات را بین دو نقطه بدون پیمودن فاصله بین آن دو نقطه جابجا می‌کنند. پیش از این یک تیم چینی گزارش کرده بود که توانسته دوربری کوانتومی یک فوتون را در فاصله 90 کیلومتری انجام دهد. در این اقدام تعدادی فوتون واقعا از نظر فیزیکی بین دو نقطه جابجا شده‌اند، اما این کار فقط با انجام درهم‌تنیدگی منابع انجام می‌شود. اطلاعات نشان می‌دهد که فوتون‌ها باید واقعا منتقل شده باشند، چون قطبیدگی و بقیه مشخصات فوتون‌ها منتقل شده‌اند، یعنی ذره دوربری شده ابتدا در یک مکان بوده و سپس در مکان دیگری پدید آمده آست.

پیوستگی کوانتومی

این اتفاق کاملا امکان‌پذیر است، زیرا فوتون‌ها در یک تجربه دوربری پیوند ناگسستنی با هم پیدا می‌کنند و هر چه برای یکی روی دهد، بدون در نظر گرفتن فاصله آن‌ها برای آن یکی هم روی خواهد داد. این چیزی است که اینشتین آن را کنش شبح‌وار فاصله می‌نامید. این اتفاق چیزی شبیه ارسال فکس است، با این تفاوت که در لحظه انتقال اطلاعات، اصل اطلاعات از بین می‌رود و کپی بدون تفاوتی از آن به وسیله پیچیدگی کوانتومی پدید می‌آید. 

روش درهم‌تنیدگی انتخابی هم به ذره‌ای بستگی دارد که قرار است دوربری شود. برای مثال برای دوربری اتم‌های باردار باید از یون‌های درهم‌تنیده استفاده کنید؛ اما برای فوتون‌ها باید فوتون‌های قطبی شده را درهم‌تنیده کنید. روش‌های متفاوتی برای این درهم‌تنیدگی وجود دارد که با هر مطالعه جدید جزئیات بسیار زیاد و پیچیده به آن اضافه می‌شود. با این همه انجام این کار در فواصل طولانی بسیار مشکل است و هر گونه اغتشاش جوی می‌تواند در روند آن اخلال ایجاد کند. 

زیلینگر و همکارانش هم اختلال‌های محیطی را از چالش‌های مهم بر سر راه تکنیک‌های حال حاضر دوربری می‌دانند. در آزمایش جزایر قناری زیلینگر و همکارانش از دو مسیر نوری، یکی کلاسیک و دیگری نوری استفاده کردند. هدف آن‌ها هم دوربری فوتون‌های قطبی شده بین دو نقطه بود که معمولا در آزمایش‌های انتقال اطلاعات با نام‌های آلیس و باب شناخته می‌شوند. مسیر کلاسیک می‌تواند دو فوتون را بین دو نقطه جابجا کند، یکی به آلیس و دیگری به باب که برای ایجاد در منبع درهم‌تنیده به کار می‌روند. اما مسیر کوانتومی به آلیس و باب اجازه می‌دهد که اطلاعات قطبش فوتون‌ها را با هم به اشتراک بگذارند. سپس در این فرآیند این فوتون‌ها جابجا می‌شوند. اما فایده این همه دردسر کوانتومی چیست؟ 

نقل و انتقال امن اطلاعات مهم‌ترین فایده این همه دردسر است. تیم تحقیقات این پروژه می‌گویند در آینده نقل وانتقال کوانتومی بین ماهواره و زمین انجام‌پذیر خواهد بود که امنیت بسیار بالایی دارد. در واقع پیمودن این فاصله بسیار سخت‌تر از طی کردن فاصله بین زمین و ماهواره‌هاست. تنها مشکل در این میان دقت بسیار بالایی است که کنترل سیستم‌های کوانتومی می‌طلبد. مثلا کنترل جابجایی‌های کوانتومی در یک کامپیوتر بسیار آسان‌تر از کنترل آن‌ها در فواصل طولانی با ذرات بزرگ‌تر است. زیلینگر می‌گوید: «برای اشیاء معمولی وماکروسکوپیک درهم‌تنیدگی بسیار پیچیده می‌شود و لحظه‌ای قطع ارتباط، آن را از بین می‌برد.» بنابراین چنین کاری برای ابعاد بزرگ به هیچ عنوان امکان‌پذیر نیست.

برهم‌نهی کوانتومی

گربه شرودینگر مثالی از برهم‌نهی کوانتومی کوانتومی است که قابل انطباق بر دو اشعه نور است که به ترتیب می‌توانند به جای گربه مرده و گربه زنده در نظر گرفته شوند. این مثال اشاره می‌کند که یک گربه که در جعبه‌ای در بسته قرار دارد، تاوقتی جعبه بسته بماند، به صورت متناقضی می‌تواند در یک زمان هم زنده و هم مرده باشد. این نمودارها از روی آمار و ارقام به دست آمده در ورودی و خروجی این آزمایش به دست آمده است.

 آموزش مفهومی ریاضی به زبان ساده، شیرین و جذاب

 محققان مدعی اند سریعترین و دقیق ترین الگوریتم ریاضی جهان را طراحی کرده اند که به افراد ناتوان کمک می کند مکان نمای رایانه شان را با قدرت فکر حرکت دهند.

به گزارش خبرگزاری مهر، حرکت سریع دقیق و طبیعی این الگوریتم در واقع همانند حرکت دست واقعی است.

محققان دانشگاه استنفورد این الگوریتم را برای سیستم های پروتزی قابل کاشت در مغز موسوم به ReFITطراحی کرده اند که به طور گسترده ای سرعت و دقت پروتزهای عصبی که مکان نمای رایانه را کنترل می کنند بهبود می بخشد.

محققان در آزمایش این شیوه بر روی میمونها، نشان دادند مکان نماهایی که با این الگوریتم جدید کنترل می شوند عملکرد سیستم موجود را دو برابر کرده و به عملکرد بازوی واقعی میمون در کنترل مکان نما نزدیک می شود.

"کریشنا شنوی" یکی از مجریان این طرح گفت: این یافته ها می تواند به بهبود عملکرد سیستم پروتزی و کمک به افراد معلول  منجر شود که ما به عنوان بخشی از آزمایشهای بالینی در استنفورد به دنبال آن بودیم.

این سیستم به حسگری متکی است که در مغز کاشته می شود. این حسگر "پتانسیل های عمل" در فعالیت های عصبی آرایه ای از حسگرهای الکترودی را ثبت و داده ها را به رایانه ارسال می کند.

منبع: مهر نیوز